همه مي‌دانيم که امواج حاصل از بکارگيري گوشي‌هاي همراه با وجود اينکه به چشم ديده نمي‌شوند، اما زيان‌هاي فراواني براي سلامتي ما انسان‌ها به همراه دارند. اين امواج الکترومغناطيس همه افراد در سنين مختلف را تحت تاثير قرار مي‌دهند، اما بعضي از محققين معتقدند که زيان‌ده بودن اين امواج براي افرادي که در سنين طفوليت به سر مي‌برند، بسيار بيشتر و خطرناک‌تر است. البته شايد عده‌اي به همين علت از گوشي‌هاي همراه استفاده نکنند، اما بايد به اين نکته توجه کرد که اين روزها دکل‌هاي مخابراتي در اقصي نقاط شهر حضور دارند و نداشتن تلفن همراه شايد بخشي از زيان وارده را کاهش دهد. در ادامه به بررسي تاثير گوشي‌هاي همراه و امواج حاصل از ارتباط اين گجت‌ها روي بدن انسان‌ها خواهيم پرداخت.
آيا گوشي‌هاي همراه سرطان زا هستند؟
اولين بيماري که بسياري از مردم پس از بيان زيان گوشي هاي همراه به ياد مي‌آورند، سرطان است، هرچند بسياري با اشاره به تست‌ها و آزمايش‌هاي صورت گرفته که امواج تلفن‌هاي همراه را به عنوان عامل اصلي سرطان عنوان نمي‌کنند، از اين موضوع به سادگي عبور مي‌کنند. تاکنون نمونه‌هاي متعددي از سرطان در افرادي مشاهده شده که نزديک دکل‌هاي مخابراتي همچون مواردي که در سطح شهرها مي‌بينيم، زندگي مي‌کنند. با اين حال هنوز اين موضوع بصورت علمي و صد در صد تاييد نشده است.
با اين حال براي درک بهتر اين موضوع بايد بدانيم که اين دکل‌ها فرکانس‌هاي راديويي را بصورت شبانه روزي در تمام ساعات و روزهاي سال از خود ساطع مي‌کنند. برخي از متخصصان گونه‌هاي مختلفي از سرطان را به دليل قرارگرفتن در معرض همين دکل‌هاي مخابراتي مي‌دانند که بصورت شبانه روزي به انتشار امواج مشغول هستند. اشاعه‌ي دکل‌هاي مخابراني از دهه‌ي نود ميلادي آغاز شده و در صورت دقت مي‌توان ديد که تعداد افراد مبتلا به سرطان نيز از همين سال‌ها رو به افزايش بوده است. براي اينکه عوارض ناشي از در معرض امواج گرفتن خود را نشان دهند، بازه‌اي ۱۰ ساله لازم است.
علائم قرار گرفتن در معرض امواج راديويي
بي‌خوابي، سرگيجه، تهوع، افزايش ضربان قلب، استرس، سردرد، اختلالات بينايي و حالات غيرمتعارف در بدن از عوارض مجاورت با دکل‌هاي مخابراتي است
از جمله‌ي عوارضي که قرار گرفتن در کنار دکل‌هاي مخابراتي در انسان‌ها بروز مي‌دهد مي‌توان به بي‌خوابي، سرگيجه، تهوع، افزايش ضربان قلب، استرس، سردرد، اختلالات بينايي و حالات غيرمتعارف در بدن اشاره کرد. همچنين در موراد شديد‌تر امواج راديويي قادرند اثراتي نظير تاثيرگذاشتن روي سيستم غدد را نيز ناشي شوند که از جمله‌ي آن مي‌توان به غده‌ي تيروئيد و خونريزي داخلي اشاره کرد. اغلب پزشکان نيز با ناديده گرفتن امواج راديويي، بسياري از امراض حاصل از علائم مورد نظر را مرتبط با موارد ديگري نظير ويروس‌ها يا استرس عنوان مي‌کنند، چراکه علائم اشاره شده مي‌تواند عامل بيماري‌هايي باشد که به آنها اشاره کرديم.
آيا آزمايش‌هاي صورت گرفته به اندازه‌ي کافي معتبر هستند؟
اغلب منابع مربوط به آزمايش‌هاي اينچنيني در کشورمان وابسته به منابع و ماخذ غيرايراني است. براساس اطلاعات منتشر شده، اغلب تست‌هاي صورت گرفته که تاثير امواج راديويي ساطع شده از دکل‌هاي مخابراتي را نشان مي‌دهند، تحت تاثير کمپاني‌هاي ارتباطي است و از اين‌رو به ندرت مي‌توان واقعيت‌هاي موجود را به روشني ديد. مشکل اينجا است که بودجه‌ي بسياري از تست‌هاي انجام شده توسط کمپاني‌هاي ارتباطي تامين مي‌شود و همين جا است که شائبه در خصوص بيان همه‌ي واقعيت‌ها پررنگ مي‌گردد.
پس براي درک واقعيت‌ها بايد به سراغ آزمايش‌هايي برويم که بصورت مستقل انجام شده‌اند. بسياري از کمپاني‌هاي ارتباطي راهنماهاي کلي را به کاربرانش پيشنهاد مي‌هند؛ براي مثال پيشنهاد مي‌شود کاربران گوشي‌هاي خود را حداقل در فاصله‌ي ۲۵ ميلي متري قرار دهند.
اما به واقع چه ميزان از کاربران به اين پيشنهاد جامه‌ي عمل مي پوشانيم؟
متخصصان آزمايشي را انجام داده‌اند که طي آن يک تلفن همراه را در مجاورت يک نمونه‌ي پيشرفته‌ي آزمايشگاهي از سر انسان قرار داده‌اند. در اين آزمايش ميزان گرماي جذب شده توسط سر از تلفن همراه اندازي‌گيري شده است. اين معيار با عنوان SAR که اختصار Specific Absorption Rate است نام گذاري شده. براساس اطلاعات ارائه شده، اندازه‌ي سر مورد آزمايش ميانگين اندازه‌ي سر بيش از ۱۰٫۰۰۰ سرباز آمريکايي است. با توجه به اينکه اندازه‌ي سر نمونه‌ي مورد آزمايش بزرگ‌تر از اندازه‌ي سر متوسط کودکان است، از اين‌رو مي‌توان شدت تاثيرگذاري را بيش از پيش درک کرد.
بصورت متوسط در کشورهاي توسعه يافته کودکان اولين تلفن همراه خود را در سن ۸ سالگي مورد استفاده قرار مي‌دهند. با توجه به ابعاد کوچک‌تر سر، ضخامت کم استخوان جمجمه مي‌توان تاثير امواج راديويي را بيش از پيش در کودکان متوجه شد. با توجه به اينکه امواج راديويي براي نمايش تاثير خود نياز به يک زمان ده ساله دارند، از اين‌رو جواناني که ۱۹ تا ۲۰ ساله هستند، بيشتر در ريسک ابتلا به تومورهاي مغزي قرار دارند، چراکه اين افراد در طول ده سال قبل بصورت کامل در جريان امواج راديويي قرار داشته‌اند.
اطلاعات ارائه شده حکايت از اين دارد که ۶۸ درصد از دارندگان تلفن‌هاي همراه، در زمان خواب گوشي خود را در فاصله‌ي کمي از سر خود قرار مي‌دهند که همين موضوع شانس تاثيرپذيري را بيش از پيش افزايش مي‌دهد.
ما در دوراني زندگي مي‌کنيم که علاوه بر امواج ساطع شده از ميليون‌ها دستگاه گوشي هوشمند، با امواج راديويي مورد استفاده توسط ساير ابزار‌هاي الکترونيک در دامنه‌هاي فرکانسي متفاوت روبرو هستيم. موضوعي که در اين بين توسط اغلب مردم ناديده گرفته مي شود، خطرناک بودن اين امواج است که کمپاني‌ها تلاش مي‌کنند با کم رنگ نشان دادن آن، همچنان مردم را به استفاده از اين گجت‌ها ترغيب کنند.
کاهش سطح ملاتونين به دليل امواج راديويي در بدن به معناي کاهش مقاومت دستگاه ايمني و خطر ابتلا به سرطان است
يافته‌هاي دانشمندان نشان از اين دارد که قرار گرفتن طولاني مدت در معرض امواج راديويي اثر زيان آوري را در ميزان ملاتونين ترشح شده توسط غده‌ي صنوبري دارد. غده صنوبري که از آن با عنوان غده‌ي رو مغزي نيز ياد مي‌کنند، توده‌ي بافتي مخروطي شکل کوچکي است که به وسيله‌ي يک ساقه به بطن سوم مغز متصل شده است. ماده‌ي شيميايي ملاتونين و سروتونين توسط اين غده ترشح مي‌شود که با چرخه‌ي خواب و بيداري مرتبط است. کارکرد ديگر ماده‌ي ملاتونين شبيه به يک ماده‌ي تميز کننده است، بطوريکه اين هورمون، راديکال‌هاي آزادي را که در بدن حضور داشته و سلول‌هاي سالم را هدف قرار مي‌دهند، از بدن مي‌زدايد. راديکال‌هاي آزاد اشاره شده دليل اصلي بروز سرطان هستند و ملاتونين نيز تنها عامل بازدارنده از اثر گذاري اين مواد است. کاهش سطح ملاتونين در بدن به معناي کاهش مقاومت دستگاه ايمني است که همين موضوع مدخلي براي بروز انواع بيماري‌ها در انسان ها است.
سازمان بهداشت جهاني
در سال ۲۰۱۱ ميلادي سازمان بهداشت جهاني درجه‌ي خطر تلفن‌هاي همراه را به عنوان عاملي که ابتلا به سرطان را تسهيل مي‌کند، ارتقا داده و به درجه‌ي امکان‌پذير بالا برد، در حالي که بسياري معتقدند اين درجه از خطر براي تلفن‌هاي همراه کافي نبوده و بايد اين گجت‌ها را در رده‌ي بالاتري قرار داده و برچسب هشدار نيز روي بسته‌بندي گوشي‌ها براي جلب نظر عموم نصب شود.
در حال حاضر بيش از چهار ميليارد نفر در سراسر جهان از گوشي‌هاي همراه استفاده مي‌کنند. در اين بين بيش از ۴۵ درصد از کودکان نيز داراي گوشي همراه هستند که اين موضوع خطر ابتلا به بيماري‌هايي نظير سرطان را در سال‌هاي آينده بيش از پيش افزايش مي‌دهد، چراکه به دليل ساختار ضعيف بدن در کودکان، اين افراد بيشتر در معرض ابتلا هستند.
چه بايد کرد؟
يقينا عادت به استفاده از گجت‌هاي هوشمندي که امروزه مي‌توان در همه‌ي خانواده‌ها ديد، دور کردن کودکان از اين ابزارها را بسيار سخت کرده است. در مورد افراد بالغ نيز وابستگي به اين گجت‌ها بيشتر از نظر کاري است و از اين‌رو تقريبا کنار گذاشتن استفاده از گوشي‌هاي هوشمند، تبلت‌ها و وسايل ارتباطي امري محال است. پس چاره چيست؟
براي کاهش تاثيرگذاري امواج راديويي ساطع شده از گجت‌هاي هوشمند، بايد روند استفاده را تغيير داد و بصورت مديريت شده‌اي از گوشي‌هاي همراه استفاده کرد. بدين منظور بايد گوشي‌هاي همراه حداکثر دور از سر نگه داشت که در اين راستا استفاده از هدفون‌هاي سيم‌دار که به گوشي متصل مي شوند، بسيار بهتر است. در زمان عدم استفاده از گوشي نيز بهتر است آن را روي ميز در دورترين فاصله‌ي ممکن قرار داد. استفاده از انواع هدفون‌ها و هدست‌هاي بلوتوث و بي‌سيم نيز تاثيري کمتر اما مشابه گوشي ها دارند، چراکه اين ابزارها نيز از امواج راديويي استفاده مي‌کنند.
همچنين بايد از نزديک کردن گجت‌هاي ديجيتال به مراکز حساس در بدن که امکان ابتلا به سرطان در آنها بيشتر است، خودداري کرد. ابتلا به سرطان هايي نظير سرطان سينه در بانوان به علت کمبود ملاتونين در بدن است. همچنين افراد مذکر نيز بايد در صورت امکان گجت‌هاي ديجيتال را تا حد امکان از اندام‌هاي تحتاني خود دور نگه دارند. در مردان خطر ناباروي و ابتلا به سرطان پروستات به دليل قرار گرفتن در جريان امواج راديوي وجود دارد.
براساس اطلاعات ارائه شده بيش از نيمي از افرادي که به سرطان پروستات مبتلا هستند، به دليل کاهش هورمون ملاتونين در بدن به ميزان نصف، دچار سرطان پروستات شده‌اند. کودکاني که از بيماري اوتيسم رنج مي‌برند نيز بيش از ساير کودکان در معرض خطر قرار دارند.
در پايان بايد به اين نکته اشاره کرد که موضوع مضر بودن امواج راديوي در کشورمان بايد بيش از پيش جدي گرفته شود. متاسفانه به دليل برخي مسائل، اين روزها شاهديم که کودکان حتي در سنين بسيار پايين، از گجت‌هاي ديجيتال نظير تبلت‌ها و گوشي‌هاي هوشمند بيش از حد استفاده مي‌کنند و با توجه به ناآگاهي والدين از خطرات موجود، بيشتر در معرض خطر ابتلا به بيماري‌هاي ياد شده هستند.
منبع: doctoreman
